Gezocht: de zwarte genen van mijn witte zoon

"Mijn psycholoog raadt het ten stelligste af. Ook mijn moeder vindt het maar een gek idee. En dan is er nog het stevige prijskaartje van honderdtachtig euro. Toch voel ik een onweerstaanbare drang om een DNA-test van GPS Origins te kopen.

Niet voor mezelf. Ik heb die test al lang gedaan. Maar voor mijn zevenjarig zoontje, August. Ik ben bruin, hij is wit. Ik heb gitzwarte afrokrullen en een kont waar je een kopje thee op kunt inschenken. Hij heeft blond flutjeshaar en stekkebenen. Zijn huid is zo flinterdun dat je de blauwe aderen eronder ziet stromen als rivieren door een sneeuwlandschap. Het is een knap jongetje hoor, daar niet van. Maar toch zit zijn uiterlijk me enigszins dwars."

"De laatste jaren doe ik er alles aan om hem in contact te brengen met zijn Afrikaanse wortels. Ik investeer in inclusieve kinderboeken en probeer zo veel mogelijk over mijn herkomst te praten, over het land waar zijn grootvader vandaan komt. Maar het blijft bij woorden. Mijn zoon draagt geen fysieke Congolese sporen en ook cultureel komt hij er nauwelijks mee in contact. Een DNA-test zou niet alleen mij, maar ook hem helpen. Om de resultaten te begrijpen is hij nu nog te jong, maar later, naarmate hij ouder wordt en meer over zijn biculturele identiteit gaat nadenken, kan het een krachtig hulpmiddel zijn. Kennis is macht, toch? Hoe meer informatie August heeft over zijn herkomst, hoe meer kans dat hij zich zal ontpoppen tot een zelfbewust individu dat zijn rijke etnische bagage omarmt."